vrijdag 7 december 2007

Het gaat toch om de smaak / Taste is all that matters

Scroll down for the English version

Een tijdje geleden werd ik door een vriend, die ik zeker al 15 jaar ken, gebeld met de mededeling dat hij ophield met wijnmaken. Jarenlang had hij mede gemaakt (omdat hij imker is kan hij makkelijk aan honing komen) en nu ging hij stoppen. Hij vroeg of ik zijn wijnmakers spullen wilde hebben. Natuurlijk wilde ik dat wel. Een paar dagen later stond ik bij hem op de stoep en haalden wij zijn schuur met spulletjes leeg en laadde dat in mijn auto (gelukkig heb ik een busje).

Hij had naast gistingsvaten ook een pers en een aantal Dame Jeannes. In een van de flessen zat een donker rode vloeistof. Vol verbazing hoorde ik van hem dat daar een bramenwijn in zat die wij samen 4 jaar geleden hadden gemaakt. Bij mij was die wijn al lang gebotteld en op. Maar hier zat hij nog in de gistingfles.

Toen mijn maatje vroeg of we de fles niet beter konden leeggooien in de goot zei ik dat ik dat zonde vond, en de wijn wel wilde proberen.

Dus met een auto vol spullen waaronder een klotsende DJ reed ik s'chts naar huis.

Thuis gekomen werd alles opgeruimd maar de volle DJ werd maar zo lang in de tuin gezet.
Na een paar weken was ik toch wel nieuwsgierig geworden en ik kon eigenlijk een 15 liter gistingsfles wel gebruiken.
Dus maar eens een glaasje ingeschonken om te proeven. De bramenwijn die mijn maatje had gemaakt had wel alcohol maar weinig smaak. De wijn was wat waterig, de smaak was flauw.
Toch vond ik het zonde om 15 liter wijn door de gootsteen weg te spoelen. Maar wat dan ???

Ik kon de wijn natuurlijk bewaren om hem later met een andere wijn te mengen. Maar dan had ik de fles niet beschikbaar en moest ik weer wachten.
Dan maar experimenteren.

Eerst dook ik mijn voorraadkast in (die door sommigen mijn alchemisten kamer wordt genoemd) en ging op zoek. Ik vond 3 flessen limonade siroop. De eerste was aarbeiensiroop. De tweede was sinaasappelsiroop en de derde zwarte bessen (cassis) siroop. Ik nam 3 glazen en vulde die met bramenwijn. In elk van de glazen bramenwijn goot ik een scheut van een van de siropen. Toen zijn we gaan proeven. De combinatie bramenwijn met een scheut zwarte bessen siroop leverde een overheerlijk resultaat op.
Ik heb toen een hele fles siroop in de 15 literfles gegoten. Na een week ben ik de combinatie gaan bottelen. Vijf liter ging in een bag-in-a-box en de rest in wijnflessen.

De vijf liter in de bag-in-a-box waren snel op. De flessen heb ik nog even verstopt. Ik wil mijn vriend er een flesje van kado doen zonder etiket. Ik denk dat hij erg jaloers zal zijn.....................

Nu is deze vorm van smaak toevoegen aan wijn ketters. En ongetwijfeld zullen vele respectbele wijnmakers mij nooit meer serieus nemen. Geen enkele zichzelf respecterende wijnmaker zal limonade siroop aan een wijn toevoegen om de smaak 'op te pimpen'. Of toch ????

Een paar zomers geleden waren wij bij kennissen en die hadden een aantal flessen witte wijn. Maar een aantal van de aanwezigen vond deze wijn te droog. Ik kwam toen op het idee om vlierbloesem siroop (kijk in het archief op 5 mei 2007 'een hemelse drank') met de wijn te mengen en het resultaat was verrukkelijk.

Ooit heb ik eens een heerlijke appelwijn gedronken waar de maker mij van vertelde dat hij er een fles perzikkensiroop had bijgedaan voor hij hem bottelde. Ik ben nu nog steeds opzoek naar perzikkensiroop om dat recept te kunnen namaken !!!!

Vele van mijn mede hobby wijnmakers zullen met afgrijzen reageren. Maar soms vraag ik mij af of wij nog wel weten waar wij mee bezig zijn. We rekenen alles uit. We meten suikers en zuren en gaan volledig volgens de regels der kunst te werk. En dan hebben we de perfecte wijn. De juiste hoeveelheid alcohol, de juiste zuurgraad, body en tannine's. Maar is het ook lekker ????

Wij hobby wijnmakers zijn wijn gaan maken om allerlei redenen. Mijn reden was twee-ledig. In de eerste plaats wilde ik weten hoe het werkte. En de tweede reden was omdat ik de wijn uit de winkel niet lekker vond. En nog steeds vind ik de meeste wijnen die ik in de winkels koop ondrinkbaar bocht.

Wat is er dan op tegen om een wijn die je zelf hebt gemaakt met welk middel dan ook op smaak te brengen zodat je hem wel lekker vindt.

Ik loop deze methode niet te propageren. Ik vindt dat iedere zichzelf respecterende wijnmaker moet beginnen met proberen de lekkerste wijn te maken die bestaat.

Maar als er dan eens een wijn helemaal mislukt experimenteer dan naar hartelust met siropen, honing, kaneel, kruidnagel, vanille of elke andere smaakmaker die je kunt verzinnen. Mijn zegen heb je.

Luc Volders

Copyright 2007
Geen deel van deze publicatie mag worden overgenomen
in welke vorm dan ook (web-pagina's, forums of gedrukte tekst)
zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de
auteur.












Sometime ago a friend of mine, which I know for more as 15 years, called me and informed me that he quit winemaking. For years he made mead (being an imker he could obtain loads of honey for free) and now he stopped. He asked if I wanted his winemaking equipment. Of course I wanted them. So a few days later I stood on his doorstep and together we emptied his barn and loaded the goods in my car (luckily I drive a van).

Besides some fermenting vessels he also had several carboys. One of them contained a dark red fluid. To my amazement he told me it was a blackberry wine which we made together some 4 years ago. Well mine was already bottled and gone. But here was his patiently waiting in the carboy.

So when my friend asked me to dump it down the drain so it was easier to transport the bottle, I told him I hated the idea and would find some purpose for it.

So home I went in the middle of the night with a car full of goodies with amongst these a bottle of sloshing blackberry wine.

At home all the goods were put away but the full bottle I parked in the garden for the time being.
After a few weeks I became curious and I could use a 15 liter carboy. So I poured myself a glass for tasting purposes.
Now the blackberry wine my friend made all those years ago really had alcohol but not a lot of flavor. The wine was watery, the taste was dull. Nevertheless I thought it was a shame to pour those 15 liters down the drain. So what to do ???

Of course I could save the wine for blending it later with some other wine. But then the carboy was not available and I would have to wait again. Spo lets start experimenting.

First I looked in my store cupboard (by some called alchemists room) to see what I could find. I found 3 different syrups. The first one was strawberry flavor, the second one lemon flavor and the last one black currant. Next I poured 3 glasses of the blackberry wine. Then I added to each of the glasses a bit of one of the syrups. Then we started tasting. The combination of the blackberry wine with the black currant syrup was amazing. So then I poured the complete bottle syrup in the wine. After a week I bottled the combination wine. I put 5 liters in a bag-in-a-box and the rest was bottled in regular wine bottles.

The 5 liter in the bag-in-a-box vanished quickly, it really was deliscious. The rest I hid. I am going to give my friend a bottle without a label. I bet he will be jealous...............

Now this kind of flavoring of a wine will be looked upon by the winemakers establisment as heresy. And I am sure some of the regular winemakers will never look upon me as a serious winemaker. Not a single self-respecting winemaker will add a syrup to his finished wine for flavoring. Or will they ????

A few summers ago we were at a party and there was some white wine. Most of those present considered this wine far to dry. So I put some drops of selfmade elderflower syrup in the glasses to sweeten the wine and add flavor. The result was really fabulous.

And once I tasted a superb apple-wine. The winemaker confided me that he added a bottle of peach-syrup to his wine before bottling. At this moment I am still searching for peach-syrup so I can reproduce his recipe !!!!

Not many fellow winemakers will applaud this procedure. Many will never take my winemaking experiments serious again. But sometimes I wonder if we still know what we are doing. We calculate everything. We measure acid and sugar levels and follow the pre-described paths in winemaking. And then we arrive at the perfect wine. The right amount of alcohol, the right amount acid, an excellent body and well balanced tannins. But does it taste good ????

Most of us hobby winemakers start winemaking for various reasons. My reason was two-part. First I wanted to know how this worked. My second reason was I did not like the wines bought in the shops (even the twenty euro and up bottles) and I still do dislike most of them. At this moment I still find most commercial wines nasty tasting sour ugly beverages, some exceptions excluded.

So what is the excuse for not bringing a selfmade wine up to the level you like with any means that you can find.

I am not advertising this method. I think that any self respecting winemaker should put all his effort intrying to make the best wine available.

But if a batch totally is messed up experiment to your hearts content with syrups, cloves, cinnamon, vanilla or any other flavoring addition you can imagine. You do have my blessing.

Luc Volders

Copyright 2007
No part of this text or pictures may be used in other publications
(including web-pages, forums and printed text) without written permission
from the author.